دکترای تخصصی کار درمانی با بیان اینکه صبوری در مسیر درمان و توانبخشی، لازمه بهبود پایدار در بیماری ام اس است، گفت: فعالیت‌های هدفمند می‌تواند انگیزه فرد را افزایش دهد و نقش مهمی در کاهش سفتی عضلات و ناهماهنگی‌های حرکتی ایفا کند.

محمودرضا رستمی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به اهمیت ورزش به عنوان ابزاری درمانی برای بیماران مبتلا به بیماری ام اس اظهار کرد: ورزش برای بیماران مبتلا به ام اس تنها یک فعالیت جسمی نیست، بلکه ابزاری درمانی است که به بهبود عملکرد عضلانی و عصبی کمک می‌کند و باید توجه داشت که فعالیت‌های هدفمند می‌تواند انگیزه فرد را افزایش دهد و نقش مهمی در کاهش سفتی عضلات و ناهماهنگی‌های حرکتی ایفا کند.

وی با بیان اینکه وقتی فعالیت‌های انتخاب شده با علایق و اهداف شخصی بیمار هماهنگ باشند، انگیزه درونی فرد تقویت می‌شود، افزود: این انگیزه درونی نه تنها روند درمان را تسهیل می‌کند، بلکه باعث می‌شود بیمار با اشتیاق بیشتری در برنامه‌های توانبخشی مشارکت کند، از همین رو باید به در نظر گرفتن علایق شخصی بیماران توجه داشته باشیم.

در مواردی که بیمار سابقه ورزش حرفه‌ای یا بدن‌سازی دارد، همان فعالیت‌ها می‌تواند به عنوان تمرینات درمانی مورد استفاده قرار گیرد

دکترای تخصصی کار درمانی با اشاره به ادغام فعالیت‌های روزمره در مسیر درمان و با بیان اینکه برای بیماران ام اس، فعالیت‌های روزمره باید به عنوان بخشی از فرایند درمان در نظر گرفته شود، تصریح کرد: انجام فعالیت‌های معمول زندگی با برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری می‌تواند جایگزین تمرینات ورزشی کلاسیک شود و به صورت طبیعی در سبک زندگی فرد ادغام شود.

رستمی با اشاره به اینکه در مواردی که بیمار سابقه ورزش حرفه‌ای یا بدن‌سازی دارد، همان فعالیت‌ها می‌توانند به عنوان تمرینات درمانی مورد استفاده قرار گیرند، ادامه داد: این رویکرد پیوندی میان هویت گذشته و مسیر درمانی حال ایجاد می‌کند و احساس تداوم و قدرت را در فرد زنده نگه می‌دارد.

برنامه‌های توانبخشی مؤثر باید با نیازهای واقعی و روزمره بیمار هماهنگ باشد

وی با تاکید بر ضرورت توجه به اصل تداوم در فعالیت‌های درمانی و با بیان اینکه ورزش و فعالیت‌های بدنی باید از دل زندگی واقعی بیمار مبتلا به بیماری ام اس استخراج شوند، گفت: با رعایت اصول علمی و توجه به ظرفیت‌های جسمی و روانی بیمار، این فعالیت‌ها می‌توانند به‌صورت پایدار ادامه یابند و به عنوان بخشی از سبک زندگی درمان‌محور تعریف شوند.

دکترای تخصصی کار درمانی با اشاره به اینکه برنامه‌های توانبخشی مؤثر باید با نیازهای واقعی و روزمره بیمار هماهنگ باشند، اضافه کرد: این موضوع به معنای شناخت دقیق از کارهایی است که فرد در طول روز انجام می‌دهد و طراحی تمریناتی که نه‌تنها درمانی است، بلکه در خدمت استقلال و کیفیت زندگی او نیز قرار دارند.

روند توانبخشی برای بیماران مبتلا به ام اس به طور معمول طولانی و تدریجی است

رستمی با بیان اینکه یک برنامه توانبخشی موفق زمانی شکل می‌گیرد که با شغل، سبک زندگی و علایق فردی بیمار هم‌راستا باشد، افزود: این نوع برنامه‌ریزی، اثربخشی درمان را افزایش می‌دهد و به بیمار احساس کنترل و مشارکت فعال در فرایند درمان می‌بخشد.

وی با بیان اینکه صبوری در مسیر درمان، لازمه بهبود پایدار است، تصریح کرد: روند توانبخشی برای بیماران ام اس به طور معمول طولانی و تدریجی است و بیماران باید بدانند که خستگی و ناامیدی بخشی از مسیر است، اما با پیگیری مستمر و حمایت مناسب، می‌توانند به زندگی باکیفیت‌تری دست یابند و استقلال خود را حفظ کنند.

الگوی عود و بهبودی، رایج‌ترین و خوش‌خیم‌ترین نوع الگوی بیماری ام اس است

دکترای تخصصی کار درمانی با اشاره به شناخت الگوهای بیماری برای طراحی درمان مؤثر ادامه داد: بیماری ام اس دارای الگوهای مختلفی است که شناخت آن‌ها برای طراحی برنامه درمانی ضروری است و الگوی عود و بهبودی رایج‌ترین و خوش‌خیم‌ترین نوع این بیماری است، در حالی که الگوهای پیش‌رونده ثانویه و اولیه، نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند.

رستمی گفت: در الگوی نادر عود-پیش‌رونده، بیمار ممکن است پس از هر عود، بهبودی نسبی را تجربه کند، اما این بهبودی پایدار نیست و بیماری مجدد شدت می‌گیرد و این چرخه مکرر، روند درمان را دشوارتر می‌سازد و نیازمند برنامه‌ریزی دقیق‌تر و حمایت روانی بیشتر است.

کد خبر 916887